Gouden hart

Marcella is 25 en heeft een vorm van autisme. Ze heeft in het verleden ook veel last van angsten gehad. Daar is niets van te merken als je haar bezig ziet met de leerlingen uit groep 7 en 8. “Ik heb McDD en PDD-NOS. Mijn angsten krijg ik gelukkig steeds meer onder controle. Dat er een foto van me wordt gemaakt, vind ik bijvoorbeeld vreselijk, maar ik doe het nu toch.”

Bij de Buk Buk vind je Marcella vaak achter de kassa of als begeleiding tijdens de meidenavonden. Daarnaast helpt ze bij activiteiten voor groep 7 en 8 en voor de eerste en tweede klas van de middelbare school. “We hebben hier een keer een neon-feest gegeven, doen spelletjes en een zomerkamp. Daar probeer ik altijd actief bij te zijn. Ik ben hier zeker één dag in de week te vinden, voor 2 à 3 uurtjes, en als er ’s avonds iets is dan ben ik er ook. Mijn kracht? Ik ben heel sociaal, maak graag een praatje. Al die drukke kinderen vind ik fantastisch. Ik hou van kinderen.”

Maar niet alleen in de jongerensoos is Marcella op haar plaats. In Heiloo woont ze samen met haar vriend in een wijk waar men omziet naar elkaar. “Ik kom oorspronkelijk uit Emmeloord en woon hier al vier jaar. Ik doe mijn best en probeer altijd een goede buurvrouw te zijn. Door af en toe een praatje aan te knopen en te helpen als iemand iets nodig heeft. Dat kan bijvoorbeeld ook een boodschapje zijn. Recentelijk is er een buurvrouw overleden, dan zijn we er met de buurt voor haar vriend. Een andere buurvrouw helpen we door mee te gaan naar het ziekenhuis of naar de huisarts. Dat krijgen we ook weer van haar terug en dat is gewoon heel fijn. Liever een goede buur dan een verre vriend toch? We helpen elkaar.”

Door in de Buk Buk aanwezig te zijn, kan Marcella ook zelf stappen nemen. De term Goud voor elkaar is haar op het lijf geschreven. “Er voor elkaar zijn en iemand helpen waar dat kan. En dat je dat dan ook terugkrijgt is mooi.”