Gouden energie
Atie pakt een grote stapel papier op met uitnodigingen, kaarten en flyers. Het is 41 jaar vrijwilligerswerk voor De Zonnebloem in een notendop. Een bijzondere collectie, maar vooral in het bezit van een bijzonder persoon.
“Koester de energie van vrijwilligers.”
Nu moeten bestuursleden van De Zonnebloem, na 2 herverkiezingen, hun taken neerleggen. “Ik ben al 32 jaar voorzitter. Samen met de penningmeester stop ik na dit jaar. Volgend jaar word ik 80, dus mag het een keertje?”
4 decennia aan verhalen, bijeenkomsten en bezoekwerk. Er komt een eind aan een mooie periode. Maar het is een afscheid met gemengde gevoelens. “Zolang mensen goed functioneren en alles draait in harmonie, dan moet je toch alle energie koesteren?”
Atie benadrukt hierbij nogmaals het sociale belang van bezoekwerk, dagtochten en uitjes. Niet alleen voor de gasten van De Zonnebloem, maar ook voor de vrijwilligers. “Als je bijvoorbeeld je partner bent verloren, maar nog genoeg energie hebt, dan is het gewoon je levensvulling. Je bedenkt en organiseert activiteiten, je hebt contact met de vrijwilligers, contact met de mensen thuis.”
Toch even terug naar dat stapeltje papieren, want dat is 41 jaar het leven van Atie geweest. Wat zit daar nou als hoogtepunt tussen? Daar hoeft ze gelukkig niet lang over na te denken. “We hadden een eigen rondvaartboot, die voer in Amsterdam. We regelden een bus voor de mensen. En dat aantal, met en zonder rolstoel, paste ook in de boot. Maar, dachten we, hoe mooi zou het zijn om de boottocht een keer ’s avonds te doen? Met gemak hadden we genoeg vrijwilligers en gasten om de boot te vullen. Door omstandigheden kregen we een uur extra. Nou, dat was het mooiste uurtje, want we gingen steeds maar langs al die bruggen die verlicht waren. Hier konden we geen genoeg van krijgen natuurlijk.”
Voor de afdeling regelde Atie vaak bijeenkomsten van wel 100 personen. En dat voor de 3 Egmonden. “Soms belden ze mij een dag of 3, 4 van tevoren dat er nog een boot beschikbaar was. Dan begon ik te bellen naar de bus en naar de andere coördinatoren. Na een paar dagen hadden we weer een boot vol. Er werd wel eens gevraagd: Waar halen we zoveel mensen vandaan? Dan moet je bij Atie zijn, dan komt het helemaal goed!”
